دانلود اپلیکیشن

نگارش هفتم -

بازگشت

sevil

نگارش هفتم.

سلام بچه ها لطفا یه انشای خوب برای این تصویر بنویسین برای جشنواره خوارزمی هستش و تا فردا برام وقت هست، هرکی یه انشای خوب برای این تصویر نوشت هم بهش امتیاز کامل میدم هم فالوش میکنم و هم معرکه میدمم🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻 *اگه صفحه براتون برعکسه گوشیتون رو کج کنید ببینید خیلی ممنونم🙏🏻🙏🏻❤

سلام بچه ها
لطفا یه انشای خوب برای این تصویر بنویسین برای جشنواره خوارزمی هستش و تا فردا برام وقت هست، هرکی یه انشای خوب برای این تصویر نوشت هم بهش امتیاز کامل میدم هم فالوش میکنم و هم معرکه میدمم🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻🙏🏻
*اگه صفحه براتون برعکسه گوشیتون رو کج کنید ببینید خیلی ممنونم🙏🏻🙏🏻❤

جواب ها

امیرحسین یاری

نگارش هفتم

سلام درباره‌ی مردم خون گرم روستا

0 نفر پسندیده اند .

0 نظر ارسال شده

جواب معرکه

سپیـ

نگارش هفتم

مردم روستا بسیار مهمان نواز و مهربان هستند و باخونگرمی فراوان در کنار هم زندگی می کنند. آنها در کنار هم غذا می‌پرند و میخورد،لباس میشورند،کودکانشان با هم بازی میکنند و... آنها به حیوان های محلیشان مرغ، خروس و... دانه و آب میدهند و در کنار هم زندگی خوبی رو سپری می‌کنند... برای شاد کردن همدیگر پیش قدم میشوند... خیلی زحمت کشیدم 🥺 لطفاً معرکه بده ممنون متشکرم 🙏🏻😍

0 نفر پسندیده اند .

1 نظر ارسال شده

نگارش هفتم

در سرزمینی دور و دیاری خوش‌اقبال، خانه‌ای از خشت و گل بر پا گشته بود. آن روز، آفتاب بر زمین مهر میایم بر شاخه‌های عریان درختانی می‌رقصید. گروهی از مردمان، خوشبخت و خوش‌اخلاق، پیرامون این خانه گرد آمده بودند؛ هر یک به کاری مشغول و دل به هم پیوسته. زنان با دل‌سوزی و عشق، دستان خود در آب غرق ساخته و شست‌وشو می‌کردند، کودکان با شور و شوق مرغ‌ها را دنبال می‌کردند و مردان به تدارک آذوقه روز می‌پرداختند. رخت‌هایی که در میان درخت و خانه آویزان بود، گویی پرچم‌هایی از صلح و همدلی بودند که در باد آرام می‌رقصیدند. این منظره‌ی دلنشین، یادآور روزهای ساده و صمیمی است، که مردمان با هم پیوسته و دل به هم سپرده بودند؛ هر دم از روزگار بهره می‌بردند و سختی‌های زندگی را با لبخندی از عشق و محبت می‌پذیرفتند. این‌چنین بود روزگار این دیار، که در پیوند با طبیعت، سادگی و زیبایی را در هر لحظه از زیست خود می‌پروراندند.

در سرزمینی دور و دیاری خوش‌اقبال، خانه‌ای از خشت و گل بر پا گشته بود. آن روز، آفتاب بر زمین مهر میایم بر شاخه‌های عریان درختانی می‌رقصید. گروهی از مردمان، خوشبخت و خوش‌اخلاق، پیرامون این خانه گرد آمده بودند؛ هر یک به کاری مشغول و دل به هم پیوسته.

زنان با دل‌سوزی و عشق، دستان خود در آب غرق ساخته و شست‌وشو می‌کردند، کودکان با شور و شوق مرغ‌ها را دنبال می‌کردند و مردان به تدارک آذوقه روز می‌پرداختند. رخت‌هایی که در میان درخت و خانه آویزان بود، گویی پرچم‌هایی از صلح و همدلی بودند که در باد آرام می‌رقصیدند.

این منظره‌ی دلنشین، یادآور روزهای ساده و صمیمی است، که مردمان با هم پیوسته و دل به هم سپرده بودند؛ هر دم از روزگار بهره می‌بردند و سختی‌های زندگی را با لبخندی از عشق و محبت می‌پذیرفتند. این‌چنین بود روزگار این دیار، که در پیوند با طبیعت، سادگی و زیبایی را در هر لحظه از زیست خود می‌پروراندند.

0 نفر پسندیده اند .

0 نظر ارسال شده

جواب معرکه

DMIKRAN

نگارش هفتم

انشا درباره مادر و کودکان در حیاط خانه در حیاطی کوچک اما پر از صفا، مادری مهربان با دستانی پر از مهر و عشقی بی‌پایان، مشغول انجام کارهای خانه است. او با دقت لباس‌ها را بر روی بند پهن می‌کند، گلدان‌های کوچک را آب می‌دهد و گاهی نگاهی پر از محبت به فرزندانش می‌اندازد که با خنده و شادی در گوشه‌ای از حیاط مشغول بازی هستند. صدای خنده‌های کودکان، موسیقی دلنشینی برای گوش‌های خسته‌ی مادر است. او با هر نگاه به آن‌ها، خستگی‌اش را فراموش می‌کند و با تمام وجود از شادی‌شان لذت می‌برد. کودکان با توپ کوچکی بازی می‌کنند، گاهی می‌دوند، گاهی می‌افتند و دوباره با انرژی بیشتری برمی‌خیزند. مادری که شاید لحظه‌ای برای استراحت نداشته باشد، اما قلبش از دیدن شور و نشاط فرزندانش سرشار از آرامش می‌شود. درختی کهنسال در گوشه‌ی حیاط، سایه‌ای خنک بر زمین انداخته است. پرندگانی که بر شاخه‌های آن آشیان دارند، گویی نظاره‌گر این صحنه‌ی زیبای زندگی‌اند. مادر، ستون خانه است و گرمای وجودش، امنیتی است که فرزندان را در آغوش خود می‌گیرد. این تصویر، نماد عشق، فداکاری و زیبایی زندگی ساده اما پرمعنای یک خانواده است. امتیاز و تاج لطفا

1 نفر پسندیده اند .

1 نظر ارسال شده

سوالات مشابه

لیست سوالات مشابه